Francien Schipper-Modderman: ‘Welke grens steek jij over?’
Grote kans dat jij bij deze vraag aan de aankomende vakantie denkt. Nog een paar weken hard werken en dan mag je uitrusten, tijd nemen voor een stapel boeken of een lekkere strandstoel. En welke grens steek jij dan graag weer eens over? Ik hoop – met mijn coronapaspoort op zak – dat de grenzen voor mij opengaan. Ik heb er zin in!
Verbinding
Maar met de vraag: ‘Welke grens steek jij over?’ wil ik je zo voor de zomer ook graag prikkelen en uitdagen om jezelf opnieuw weer te verbinden aan ons project. En dan bedoel ik met name het gedachtegoed wat we verder wil- len brengen: het interprofessionele werken met elkaar. De afgelopen twee jaar mochten we pionieren, ontdekken en waren we het project op allerlei manieren steeds meer vorm aan het geven. In mijn vorige bijdrage schreef ik hier uitgebreid over.
De leerteams
De vraag om met studenten een interprofessioneel leerteam op te zetten op jouw praktijkplek, kan best uitdagend zijn. De afgelopen twee jaar hebben we hier mooie ervaringen mee opgedaan en het gaat ons ook steeds beter af. Waar we momenteel extra aandacht voor hebben, is het verbinden van Sport & Bewegen- en Social Work-studenten aan de leerteams.
Blij zijn we ook dat er enkele nieuwe leerteams bijkwamen. Maar helaas moesten we ook van enkele afscheid nemen. Dit komt omdat we op de betreffende plek het interprofessionele karakter (nog) te weinig handen en voeten kunnen geven. Waar we eerst voor veel en groot wilden gaan, komen we er steeds meer achter dat dit niet altijd tot het gewenste resultaat leidt. Mooie leerervaringen waar we dankbaar voor zijn.
Een volgende stap
Maar hoe gaan we verder? Wat is de volgende stap? Wat vraagt het interprofessionele werken van de handelings- bekwaamheid van de individuele professional? En als we dat weten, lukt het dan ook om hier stappen in te zetten binnen jouw organisatie? En binnen de betrokken opleidingen?
We willen graag dat de (startende) professional rondom het kind goed is in zijn eigen vak, maar ook verbindingen kan leggen en over grenzen van zijn eigen vakgebied heen kan kijken. We weten dat het helpend kan zijn om vraagstukken rondom het kind integraal aan te pakken. Het gaat om de hele gemeenschap waar kinderen op- groeien, oftewel: ‘It takes a village tot raise a child’. Mooie, waardevolle kennis.
De vragen die ik in de alinea hiervoor stel, zijn vragen waar we (nog) niet altijd eenduidige antwoorden op hebben. Het zijn echter wel vragen om met elkaar de dialoog over aan te gaan en om vervolgens ook dingen te gaan uitproberen. Succesverhalen delen, zodat we van elkaar kunnen leren.
Onze projectintentie
Als projectteam hebben we een mooie intentie voor projectjaar 3: ‘Welke grens steek jij over?’ Hoe geef jij, hoe geven wij handen en voeten aan het interprofessioneel werken? Welk concreet gedrag laat jij, en laten wij zien? Wat is een eerste of volgende stap in jouw organisatie? Hoe gaan we het interprofessioneel werken meer en meer inbedden in onze curricula?
De eerste stap richting interprofessioneel werken is zeker gezet. We zijn enthousiast, we zijn meer en meer doordrongen van de meerwaarde ervan. Maar nu is het zaak om de daad bij het woord te voegen en ook daad- werkelijk actie te ondernemen. Na de zomer meer!
‘My land is jouw land’
Interprofessioneel werken begint met de vraag: ’Kennen wij elkaar? Hebben wij wel het juiste beeld van elkaar?’ Maar het gaat ook over de vraag of wij elkaar kunnen verdragen, het lef hebben om een stap te zetten, een sprong te wagen. Een inspirerend voorbeeld is Ruth uit het prachtige liedje van Stef Bos: Lied van Ruth – My land is jou land. Zij stak letterlijk haar landsgrens over, op weg naar het onbekende. Wellicht een mooie voor in je vakantieplaylist! En je draait alvast wat warm voor volgend jaar!
Ik wens je een prachtige zomer toe en hoop dat je ‘grenzen’ mag verkennen of misschien zelfs mag overgaan. Graag ontmoet ik je weer in september!
